Het grootopperhoofd (Granman) der Aucaners Bono Velantie te Dritabiki, heeft onlangs tijdens het kennismakingsbezoek van Stichting Platform voor Binnenlandse Ondernemers  (SPBO) een geheim geopenbaard in aanwezigheid van zijn kabinet. Een delegatie van SPBO bracht zowel aan hem een bezoek als aan Paul Martin, de burgemeester van de Alukus te Grand Santie een Frans Stadje aan de rechteroever van de Lawarivier. De delegatie bestond uit: Wesley  Rozenhout (Voorzitter SPBO), Rachael van der Kooye, (President-Commissaris SPBO),  Danitsja Doua (Waarnemend Secretaris SPBO) en Jeso Berry (Public Relations Binnenland SPBO). Volgens een SPBO-persbericht heeft de granman op Dritabiki voor deze gelegenheid zijn volledig kabinet bijeen geroepen, onder leiding van hoofdkapitein Baja Gazon.

Het Tapanahonygebied, het woongebied van de Aucaners.

De stichting heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om een kopie van het  Bachelor in Business Administration (BBA) diploma van  Rozenhout aan de Granman te overhandigen. Dit is een afspraak die gemaakt was met wijlen  Granman Matodja Gazon.

Wesley Rozenhout voorzitter SPBO overhandigt een copie van zijn diploma aan het grootopperhoofd van de Aucanders

Boek Hebreeuwse Identiteit

Ook zijn er exemplaren van het boek geschreven door Rachael van der Kooye, getiteld “De Hebreeuwse Identiteit,” aan de Granman overhandigd.  Van der Kooye hield een korte presentatie, waarbij ze inging op haar motivatie en de inhoud van haar boek. Ze vertelde over haar ontdekking en overtuiging dat de marrons, in werkelijkheid ook  Joden of Hebreeuwse Israëlieten zijn, behorende tot de stam Judah, een van de verloren stammen van Israël.

Tot verbazing van de meeste aanwezigen bij de krutu (4 Hoofdkapiteins, 4 kapiteins, 2 Basjas, 1 ordenance en de delegatie van de stichting), antwoordde de Granman, dat hij zich genoodzaakt voelt om een tipje van de sluier te lichten, omdat haar onderzoek een eeuwen oud stukje geschiedenis heeft ontmanteld. Hij vertelde het volgende:

“op de vlucht van hun slavendrijver kwamen de Aucaners bij een kreek aan. Ze besloten om in de omgeving van die kreek te gaan wonen, omdat ze de overtuiging hadden, dat de slavendrijvers hun niet zo ver konden achtervolgen. Er is toen besloten om de naam van hun stam in Afrika aan de kreek te geven, maar om latere achtervolgingen te voorkomen is er ook besloten om een eeuwen oude gezegde aan de herkomst van de naam te koppelen, namelijk ‘een kleine vogel heeft gefloten.” 

Dus wordt er tot vandaag aan hun kinderen verteld, dat bij aankomst aan de oever van die kreek,  een vogeltje hun de naam van de kreek heeft toe gefloten en daarom noemden ze die de ‘N’Dyuka kreek’. Door het sterk geloof in winti, werd dit klakkeloos overgenomen, terwijl een realistische denker het snel door zou moeten hebben. Dit gezegde wordt tot vandaag nog gebruikt, als men de identiteit van een informatie bron niet wil verklappen. De naam N’Dyuka is het zelfde als Unu Dyu Kaa, letterlijk vertaald Wij Joodse Kra (Zielen). De naam N’Djuka Nengee is niets anders dan Wij Joodse Zielen Negers of wel ‘Wij zwarte Joodse Zielen’.

Racisme en Discriminatie

Deze openbaring van de granman  is verrassend, omdat in Paramaribo, na de slavernij, deze naam vaak werd vertaald in een racistische en beledigende uitleg van N’Dyuka  betekent dyu-kkà- of Joodse ontlasting . Ook werd de N’ voor de rest van de naam vergeten, over het hoofd gezien of opzettelijk genegeerd, omdat:

1. het een vreemde Afrikaanse klank is die niet voorkomt in de Nederlandse en Engelse grammatica, noch in het door de ex-slaven ontwikkeld Neger-Engels of Sranan-Tongo;
2. in de drang om een goede neger genoemd te worden door de witte slavendrijvers, een zo duidelijk mogelijke afstand werd genomen van de naar de bossen gevluchte groep en vaak eigen familieleden. Na de slavernij behield men ijverig die afstand om in de gunst van de witte slavendrijvers te komen of te blijven;
3. de Hollanders hun strategie van verdeeldheid tot een politieke strategie hebben gemaakt om de eenheid tussen de ex-slaven en ex-contractarbeiders zoveel  mogelijk tegen te werken. Daarom introduceerden zij zelfs tot de onafhankelijkheid een rassenladder,  die als volgt werd vastgelegd en onderwezen op de scholen in Suriname: Rang of stand : 1 de Indianen, 2^e plaats Stadscreolen, 3^e plaats de Chinezen, 4^e plaats de Hindoestanen, 5^e plaats de Javanen en laatste plaats de Boslandcreolen of Dyuka’s. Boven deze rangorde, stonden natuurlijk de Witten en Mulatten. Hierdoor hielden zij de bevolking naar deze rangorde in klassen verdeeld, waardoor de ene groep op de andere neer keek.

Plannen en bezorgdheden

Na een dankwoord te hebben uitgesproken over de verrichtingen van de stichting en de drang om haar gegeven woord te houden, ging de Granman over tot het tweede deel van de vergadering. Hij gaf de Stichting het woord om te praten over haar plannen voor het jaar 2017 en uit te leggen hoe zij denkt deze zaken te kunnen realiseren. Hierna vroeg hij de aandacht van de Stichting voor enkele van zijn dagelijkse bezorgdheden, namelijk:

• verruwing van de criminaliteit  in het gebied;
• moordende vliegtarieven van en naar het gebied, ( de prijzen in de winkels zijn hierdoor ongelooflijk hoog);
• werkloosheid en beperkte ondernemingssectoren in het gebied.

De granman  vroeg de stichting om naar oplossingsmodellen te helpen zoeken voor deze zorgwekkende punten.

Voor wat de vliegtarieven betreft zijn er maar twee mogelijkheden om zich te verplaatsen naar het binnenland en dat zijn via lucht en water. Watertransport is veel trager en is ook duur door het brandstofverbruik van de buitenboordmotoren en de moeilijkheidsgraad van de te bevaren riviercondities zoals stroomversnellingen en watervallen. Luchttransport is moordend en de tarieven grenzen aan criminaliteit (afpersing, uitbuiting en totaal wetteloos). Een vliegticket van St. Laurent naar Grand Santi kost, heen euro €30,- en terug €30,- Een ticket van Zorg en Hoop naar Dritabiki kost, heen euro €160,- en terug €70. Dit zijn de verschillen in vliegtarieven tussen Suriname en Frans-Guyana op nagenoeg de zelfde vliegafstanden en de verantwoordelijke instanties doen er niets aan om het volk te redden van de willekeur van deze malafide vliegtuigmaatschappijen, aldus het persbericht van de Stichting Platform Binnenlandse Ondernemers (SPBO).

Bezoek aan Grand Santi

Rachael van der Kooye introduceert haar boek in de Alukugemeenschap via Paul Martin, de burgemeester van de Aluku’s te Grand Santi en zijn vervanger Alain Renalt, onder het toeziend oog van Wesley Rozenhout en Jeso Berry.

Aan de Lawarivier heeft de Stichting haar bezoekronde voortgezet met een bezoek aan de Frans-Guyanese gemeente Grand Santi. De stichting is door de Burgemeester en zijn kabinet ontvangen alwaar er een overleg heeft plaats gevonden. Er is van gedachten gewisseld over de mogelijke gebieden en vormen van samenwerking. Hieruit vloeide gelijk een financiering van de vertaling van het boek ‘De Hebreeuwse Identiteit” van Rachael van der Kooye, vanuit de  Nederlandse naar de  Fanse taal. De vertaling  zal bekostigd worden door het Bureau van de Burgemeester, uit een speciaal sociaal fonds. Exemplaren van dit boek zijn bij deze gelegenheid ook geschonken aan het Aluku volk, via de Burgemeester.

Volgens het SPBO-persbericht werd ook gesproken over de kwaliteit- en de kosten van levensonderhoud aan de Surinaamse kant en wat Grand Santi kan betekenen voor de Surinamers aan de Lawa. De Fransen hebben interesse om bepaalde projecten te ondersteunen: onderwijs-, economische, culturele, onderzoeks-, gezondheids-  en levensonderhoudskosten verlagende projecten.