Category Archives: environment

Door Ruben Tjopawiro en Kevin Headley

Veldwerkers zijn ontevreden over het klimaatveranderingsbeleid van de overheid. Zij vinden bemoeienis en voorlichting onvoldoende voor wat de effecten van klimaatveran-dering op de landbouw betreft.

Professor Siewnath Naipal, hydroloog, levert ongezouten kritiek op het beleid van de overheid over klimaatverandering. Volgens hem is er vanuit de overheid weinig aan-dacht hiervoor. Al jaren timmert hij aan de weg om aandacht te vragen voor de effecten van klimaatverandering. Een van zijn meest recente succesvolle acties is het planten van mangrovebossen langs de oever van Weg naar Zee. Hiermee heeft hij bewezen, dat met de aanplant van mangrovebossen aan de kust kan worden voorkomen, dat aan land-verlies wordt geleden.

Miss India Suriname plant mangrove te Weg naar Zee

Read the rest of this entry »

Yesterday I went fishing with the children of Pokigron, a maroon village at the upper Surinameriver in the district of Sipaliwini , one of the ten districts in Suriname, a South-American country at the Atlantic Ocean in the north of Brazil. Ninety percent of the country consist of undisturbed Amazon tropical rain forest. The forest is home to forest people (indigenous peoples and maroons) who are ten per cent of the total population. They are living in a traditional way in the forest. Without the forest they cannot exist. The forest is their sleeping place, pharmacy, supermarket, food store, roofing, hunting area, swimming ground, playing ground and fishing ground. Together with uncle Hugo Huur and my friend Sonja Carilho I accompanied the children of the village to a creek for fishing with neku. After a walk of half an hour and the crossing of three creeks, we came at a creek deep enough to fish. Now it is The Great Dry Time, so the creeks are drying up. By letting mashed leaves or beaten flat thick stems into the water the fish float to the top half dead in the water. Neku is a vine containing rotenone. Rotenone extracts oxygen from the water, making the fish become intoxicated and are easy to catch. The fish can be eaten simply because there is no residue incorporates. The video is showing the fishing trip.

Global Village Energy Partnership Internationaal (GVEP) komt in september 2014 aan het eind van zijn technische ondersteuning aan Guguplex Technologies om van dit Surinaams bedrijf een financieel duurzame onderneming te maken, die helpt energieproblemen in het district Sipaliwini en andere districten duurzaam op te lossen.

Tot nu toe heeft het bedrijf reeds betaalbare zonne-energie systemen geleverd aan  622 huishoudens  in het Paramaccaans-, Tapanahony-, Boven Suriname en Boven Saramaccagebied, scholen in Brokopondo en het district Sipaliwini en een districtscommissariaat te Snesi Kondre in het district Marowjne.   Het bedrijf is door de technische ondersteuning van GVEP in staat om zijn capaciteit in de komende periode te versterken. Samen hebben ze vorige week een zonnepaneel systeem geschonken aan de militaire- en politiepost aan de Lawarivier, om het werk te verlichten. Met het systeem kan een telefoon worden gecharged en een radio en een lichtpunt kunnen daarop worden aangesloten.

GVEP is een NGO die door UKAid is aangetrokken om technische ondersteuning te geven aan winnaars van het 2012 IDEAS Energie Innovatie Contest. Guguplex Technologies  is een van de acht winnaars van dit Contest. De contestanten moesten projectvoorstellen indienen over hun ideeën hoe energieproblemen in de regio op te lossen. UKAid van het Engelse Departement voor Internationale Ontwikkeling is de sponsor van het IDEAS Contest. Tussen 2011 en 2015 draagt dit Departement £75miljoen bij aan ondernemingsontwikkeling, beleid, veiligheid en actie op het gebied van klimaatverandering.

Read the rest of this entry »

Op vrijdag 27 september 2013 ondernam ik samen een vriendin een trip naar Tibiti Sula in West Suriname in het distrikt Sipaliwini. Wij vertrokken om 06:00 uit Paramaribo en kwamen in de buurt van de sula tegen 12:30. De weg naar de sula was overwoekerd, waardoor wij niet verder konden rijden. Aangezien wij niet wisten hoe lang wij moesten lopen, indien wij een looppad openkapten, besloten wij terug te keren en op een ander tijdstip terug te keren met een grotere groep. Wij gingen dus naar Drie Kokro, een vakantie-oord aan een kreek, waardoor wij toch konden zwemmen. Natuurlijk hebben wij enkele foto’s gemaakt van de bezienswaardigheden onder weg. 

The climate leader training which was held from July 30 to August 1, 2013 in Chicago has been ended successfully. More than 1250 participants from 50 US States and 70 countries attended the training hosted by The Alliance for Climate Protection, part of the Climate Reality Project, a U.S. non- profit, public charity founded by former U.S. Vice President Al Gore. The Climate Reality Project’s mission is to reveal the complete truth about the climate crisis in a way that ignites the moral courage in each of the trainees.

Registration of participants at the grand ballroom of Hyatt Regency.

The purpose of the training event was to train 500+ climate leaders to join the Climate Reality Leadership Corps program. Through this program, community leaders were equipped with the knowledge and tools they need to spread the message about the urgency and solvability of the climate crisis. Trainees at the training event were addressed by former Vice President of the United States Al Gore.

Presentations on different climate topics

During the training different presentations were held. Presentations about storytelling for change, the climate reality project, the power of persuasion, scoring the story: adding impact to narratives, the reality of climate crisis and its solutions, the carbon conservation, a look at the climate reality projects 2013, the Carbon Conservation and spread the word: using social media to inspire action.

On the first day during the presentation of storytelling for change Jonath Sachs, co-founder and CEO of the Climate Reality Project told his audience changing minds takes more than a reason. ＂It needs a story. Stories reach out and tough people , compel actions and foster change.＂ The participants learned to craft powerful personal narratives in order to build relationships, engage audiences and effect change.

Read the rest of this entry »

De eerste dag van de klimaat leiderschapstraining (30 Juli – 1 August 2012 in Chicago, Illinois) is achter de rug. De training is georganiseerd door de Alliance for Climate Protection, onderdeel van de Climate Reality Project. Dit project is geïnitieerd en wordt voorgezeten door de voormalige U.S. Vice President Al Gore. Ik ben door de Green Heritage Fund gesponsord om de training te volgen. Staatsolie zorgde voor aanvullende fondsen. De organisatie heeft de participanten wel geadviseerd een kamer te huren in Hyatt Regency te Downtown Chicago, waar de training werd gehouden, maar mijn sponsorgelden waren te weinig om de US$ 350 kamer van Hyatt te betalen.

1250 participanten uit 70 landen volgen de klimaatleiderschapstraining van Al Gore.

Na tussenkomst van een Amerikaanse vriend huurde ik vanuit Suriname een kamer in Days Inn te Bridgeview. Dit hotel bleek buiten de stad te zijn. Ik had duidelijk transport nodig om in Hyatt aan te komen. Vanuit het hotel pakte ik daarom een taxi naar Hyatt aan de Dr. Martin Luther King Jr Drive. De taxirit duurde een half uur en koste US$ 45. Om geld uit te sparen nam ik publiek transport terug naar Days Inn, maar niet voordat ik op advies van de organisatie via RTA Trip Planner de route had uitgedokterd. Het zag er goed uit. Het was maar 4.38 miles richting Zuid om aan te komen bij de CTA Train Orange Line. Na de trein moest ik de CTA Bus 52A pakken naar de hoek van de Kedzie Ave en de 95th Street, dan slechts 0.02 miles lopen om Bus 381 te pakken naar mijn eindbestemming.

Een typische Amerikaanse taxi

Toen de training was afgelopen liep ik dus richting Zuid en kwam na anderhalf uur lopen, totdat mijn benen bijna in mijn buik waren gekrompen, eindelijk moe en belabberd aan bij de CTA Train Orange Line. Ik liep regelrecht met mijn routebeschrijving naar de trein conducteur om zeker te weten of ik bij de juiste trein was aangekomen. Ze bekeek de routebeschrijving en zei direct, dat dit de langste route was en een route voor iemand met een wagen. Daar achter was ik dus al gekomen. Ze keek mij medelijdend aan en gaf me een andere, maar kortere route om verder naar Days Inn te gaan. Ik moest de trein pakken naar de 55th Street en daar de shuttle Bus naar de 95th Street, waar ik dan Bus 381 moest pakken naar mijn eindbestemming. De treinconducteur gaf me ook nog gratis kaarten voor de trein en de bussen. Kennelijk uit medelevendheid.

Op het perron van de CTA Train Orange Line kwam ik Lola tegen, met wie ik aan de praat raakte. Ik wilde een sigaret opsteken, omdat ik nergens een ‘no smoking sign’ zag. Lola waarschuwde mij om dat niet te doen, want volgens haar lopen er ‘under cover agents’ in het station, die mij terstond zouden beboeten. Een boete zou mij US$ 250 kosten. Geschrokken stopte ik de sigaret weer in het pakje. De trein kwam aan en Lola stapte samen met mij in. Ik zou wachten totdat er 55th Street werd omgeroepen om uit te stappen, maar Lola maakte mij duidelijk, dat er helemaal geen 55th Street zou worden omgeroepen, maar Garfield en daar moest ik dan uitstappen. Wat een schatje. Gelukkig dat ze er was, anders was ik blijven zitten totdat de trein was terug gekeerd op de plek waar ik het genomen had.

Lola vertelde me, dat ze is geboren in Jamaica uit Jamaicaanse ouders en op haar zevende met haar ouders naar Amerika emigreerde. Ze zei het helemaal niet leuk te vinden in Amerika, omdat iedereen boos is, vanwege de apartheid of ‘segregation.’ De Amerikaanse bevolking wordt gescheiden gehouden. De witte Amerikanen wonen in aparte wijken, de gekleurde Amerikanen in andere wijken, de mensen uit het Caribisch gebied in speciale buurten en de Aziaten weer in andere. Amerika is volgens Lola geen land voor gekleurde mensen om te wonen. Daarom wil ze na haar studie terug naar Jamaica, want de mensen daar zijn hartelijk en warm. Al pratend kwamen wij in 55th Street aan en stapten uit. Terwijl ze met mij liep naar de Shuttle Bus wisselden wij van e-mailadressen om met elkaar in contact te kunnen blijven. Ik had haar namelijk aangeboden na haar studie ook maar naar Suriname te komen. Na elkaar hartelijk gegroet te hebben stapte ik in de Shuttle Bus en reed naar de 95th Street. Daar stapte ik weer uit om de laatste bus te pakken: Bus 381. Ik zag die bus net voor mijn ogen wegrijden en rende die achterna driftig wuivend en gillend, geen rekening ermee houdende, dat die niet als de wilde bussen in Suriname is, die tij en ontij stoppen, waar die maar willen. De buschauffeur reed dus gewoon door, mij perplex achterlatend.

Mijn sigaretten waren op en omdat er een gasoline station aan de overkant van de busstop was besloot ik een pak Marlboro te kopen. Tot mijn ergernis kost een pak US$11, dus zei ik aan de verkoper dat ik voor de tijd dat ik in Amerika ben maar zal stoppen met roken, waarna hij mij ongeïnteresseerd antwoordde dat dat de bedoeling is. Ik liep dus weer terug naar de busstop om te wachten op de volgende Bus 381. Het was druk. Ik zag alleen gekleurde mensen om mij heen. Het viel mij nu inderdaad op dat ze allemaal boos keken. Het duurde toch wel bijna een half uur voordat die Bus 381 aan kwam. Opgelucht stapte ik in en ging zitten, maar niet voordat ik mij bij de chauffeur ervan had vergewist, dat ik in de juiste bus was. In de bus raakte ik aan de praat met een vrouw die 37 jaar in een ziekenhuis werkt en klaagde over de behandeling die ze kreeg. Ze moest het zwaarste en vieste werk doen. Ze zei dat ze doodmoe was van de discriminatie. De gekleurde mensen in Amerika hebben het echt heel moeilijk, maar ik vond het prettig onder ze te vertoeven. Dit is beter dan een taxi. Al met al heeft mijn route van Hyatt naar Days Inn drie uren geduurd. Morgen ga ik weer met de bus, maar dan via de kortere route en wel met pattas aan.

Het publiciteitsbureau Thera’s Publications heeft van 7 – 9 juli 2013 een milieubewustzijns training/workshop gehouden voor 14 gemeeschapsradiopresentatoren in Suriname van 8 radiostations. De training/workshop was in opdracht van de United Nations Development Programme (UNDP) en met ondersteuning van het ministerie van Regionale Ontwikkeling. De radiopresentatoren kregen uitgebreide en interactieve informatie over klimaatveranderingsconcepten en hernieuwbare energie van twee experts: respectievelijk Theresa Castillion – Elder en professor Siewnath. Daarna werden ze interviewtechnieken en kennis bijgebracht om een script te schrijven, interviews af te nemen en audio te monteren.

Met de verkregen informatie en bijgebrachte kennis produceerden ze drie radioprogramma’s van ongeveer 30 minuten in drie talen: Aucaans, Saramaccaans en Sranan Tongo. Het eerste programma gaat over het small grants programme duurzame energie project Radio Paakatie. Dit projekt wordt gefinancierd door Global Environmental Facility en geadministreerd door UNDP. Het eerste radioprogramma is te beluisteren in onderliggende audio.

Het tweede programma behelst het gebruik van hernieuwbare energie als maatregel om klimaatverandering te beperken. Het derde programma dat u hieronder kunt beluisteren, omvat het vraagstuk klimaatverandering. Het ligt in de bedoeling dat de radiopresentatoren de radioprogramma’s verfijnen wanneer ze terug in hun radiostation zijn.

Aan het eind van de training/workshop heeft de minister van Regionale Ontwikkeling Stanley Betterson het eerste certificaat uitgereikt aan Adam Matodja van Radio Paakatie. Hij benadrukt het belang van leren en doet een beroep op de presentatoren hetgeen ze hebben geleerd over klimaatverandering en hernieuwbare energie te delen met hun achterban. De radiopresentatoren kwamen uit 7 radiostations: Radio Mujee te Boven Suriname, Radio Paakatie te Tapanahony, Radio Thijs te Gran Rio, Radio B.O.B. te Marowijne, Radio Fiimansten te Gran Santi, Radio Maifei te Boven Suriname en Radio Boskopu te Paramaribo.

Minister Stanley Betterson reikt het eerste certificaat uit aan Adam Matodja van Radio Paakatie

Uitvloeisel van Paakatie Projekt

De training/workshop was een uitvloeisel van het duurzaam energieproject van Radio Paakatie aan de Tapanahonyrivier. Radio Paakatie draait al drie maanden 1 x 24 uur op zonne- energie. Eerder was het station slechts s’avonds te beluisteren van 18:00 tot 23:00 en zondagmiddag van 12:00 tot 15:00. De energiebron van Radio Paakatie was een verouderde dieselgenerator, maar nu is het station overgestapt op een zonnepanelen en windturbine energiesysteem. Dit systeem is geïnstalleerd op de Lelygebergte. Daar is ook de mast die een Amerikaans Christelijke Organisatie in 2003 bouwde en schonk aan Stichting Ontwikkeling Binnenland (SOB). Deze stichting heeft opgenomen in het duurzame energieproject, dat alle gemeenschapsradiopresentatoren zullen worden getraind in de productie van radioprogramma’s over klimaatverandering en hernieuwbare energie. Zodoende kunnen ze hun luisteraars in het binnenland van Suriname bewustmaken van dergelijke vraagstukken.

Finally after a dispute of fifteen years between the local Surinamese government and the global NGO Conservation International (CI) on the management of the Central Suriname Nature Reserve (CSNR) a plan will start to manage the reserve. The cooperation between those two institutes was a success at the creation of the reserve in 1998 but it worsened when CI positioned it selves too dominant at the management of the reserve, while the government did not want to lose any control.

Read Article