Category Archives: Caribisch Gebied

Een grote en luide protestmars heeft plaatsgevonden in de straten van Kopenhagen onder het vaandel van: ‘System Change Not Climate Change.’ De wandelloop is georganiseerd door de Deense inheemse groep “Klimakollektive”, samen met Climate Justice Action en Climate Justice Now!, twee netwerken bestaande uit kritische NGO’s, sociale organisaties, jongeren en locale Deense klimaatactivisten (verenigd in de Klimakollektivet) alsmede klimaatactivisten binnen COP15.

Deze twee netwerken opereren gescheiden van elkaar binnen en buiten de VN-klimaatbesprekingen. Ze beweren dat de markt gebaseerde valse oplossingen waarover er wordt gesproken zullen leiden tot ‘klimaat kolonialisme’ en dat oneindige economische groei niet mogelijk is in een wereld van eindige hulpbronnen.

Het doel van de protestmars is een zichtbare politieke identiteit te creëren van groepen die het VN-proces en het huidige economische systeem dat fossiele brandstof consumptie en klimaatverandering tot stand brengt bekritiseren.

De wandelloop heeft ook als doel een platvorm te verschaffen aan die groepen, die het meest kwetsbaar zijn voor de effecten van klimaatverandering en die groepen die het meest worden gemarginaliseerd binnen het VN-proces, zoals de inheemsen, vrouwen, jongeren en de Alliance of Small Islands States (AOSIS).

De inheemse delegatie is de koploper geweest in de protestmars die op een gegeven moment uit de hand is gelopen. Demonstranten gooiden met flessen en sloegen ruiten in en staken een auto in brand. Een Deense man werd gewond door een bombel en een politiemand door een steen. Er zijn duizenden demon stranten gearesteerd.Ze werden door de oproerpolitie vastgebonden en geplaatst om te zitten in lange rijen in de kou.

Toespraken

Voordat de loop begon hielden ‘high profile’ activisten toespraken vanuit een platte truck. “Inheemse rechten en kennis zijn fundamenteel bij het aanpakken van klimaatverandering, maar de Verenigde Staten en Canada hebben de VN-Declaratie over de Rechten van Inheemsen (DRIP) niet ondertekend,” zei Jihan Gearon van Fort Defiance Arizona/Navajo Nation, Native Energy Organizer with Indigenous Environmental Network.

“Door onze inspanningen hier deze week, heeft de VS de opname van DRIP-taal in de tekst van de overeenkomst bediscussieerd. Wij lopen vandaag om kracht bij te zetten aan een klimaatbeleid dat inheemse rechten verdedigt en wij zullen doorgaan met werken aan milieugerechtigheid binnen onze gemeenschappen thuis. Wij zijn hier bij de COP als inheemsen om te spreken over bedreigingen van onze culturele overleving en effecten van klimaatverandering die een directe bedreiging vormen voor het leven van onze gemeenschappen,,” zei Clayton Thomas Mueller, campagnevoerder van de de Indigenous Environmental Network, dat meer dan 20 inheemse delegaties van locale gemeenchappen in Canada en de VS bij elkaar heeft gebracht om te bouwen aan een mondiale beweging voor klimaatgerechtigheid.

Bezorgdheid

De protestmars is ontstaan, omdat de inheemsen en andere groepen zich zorgen maken over de gang van zaken binnen de VN-klimaatbesprekingen. Max Ooft, focal point van de International Indigenous Peoples Forum on Climate Change (IIPFCC), gaf desgevraagd uitleg over de bezorgheid van de inheemsen. “De inheemsen worden niet van tevoren geconsulteerd, terwijl er besluiten worden genomen, die verstrekkende gevolgen voor hen kunnen hebben. Bijvoorbeeld de instelling van beschermde gebieden. Er worden ook besluiten genomen over bossen die als onderpand worden gegeven voor het verkrijgen van geld.

Dit geld komt vaak nooit terecht bij de mensen die in het bos wonen en van het bos gebruik maken. Men ziet het bos teveel als commercieel middel, terwijl bossen voor de inheemsen veel grotere en wijdere betekenissen hebben. De inheemsen leven in hechtere relatie met de natuur en als klimaatverandering daarop invloed heeft, is dat ook rechtstreeks van invloed op de inheemsen, met name hun levensstijl en leefgewoonten. Daarom dat wij bij elke beslissing die wordt genomen, die te maken heeft met of klimaatverandering zelf of de maatregelen die worden genomen tegen klimaatverandering, dus zeggen, dat dit soort besluiten moeten worden genomen met volledige inspraak van de inheemsen en volledige respectering van de rechten van de inheemse volken. ”

De delegaties van AOSIS maken zich ook zorgen en hebben daarom ook deelgenomen aan de protestmars. “Wij moeten soms gillen om te worden begrepen, ” zei Antonio Pedro Monteiro Lima, ambassadeur van de Republiek van Kaapverdische Eilanden gisteren tijdens een ontmoeting met jongeren die hij opriep ook meet te doen aan de mars. “Wij onderhandelen niet over economie, maar over overleving. Wij hebben te lijden aan de effecten van klimaatverandering. De rampen van klimaatverandering gebeuren nu al. Er zijn reeds eilanden die verdwijnen. Onze biodiversiteit gaat verloren. Orkanen, droogte, woestijnvorming, overstromingen vernietigen alles. Door de overstromingen hebben wij voor het eerst dengue. Wij kenden dat niet. Onze partners moesten ons daarmee helpen. Wij proberen te overleven. Wij willen niet worden vergeten. Wij willen niet alleen staan, wanneer wij het hoofd bieden aan deze situatie. Degenen die de CO2 in de atmosfeer hebben gezet moeten het opruimen. Wij hebben de ondersteuning van de jeugd nodig, omdat jullie eronder zullen lijden.” De protestmars is geëindigd voor de deur van het Bella Centrum, waar COP15 wordt gehouden.

Petitie

De IIPFCC heeft gisteren op de 61ste jaardag van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens een petitie getiteld ‘I Respect Human Rights! Human Rights Day 2009’ uitgegeven. Volgens de petitie zijn de mensenrechten basisrechten en vrijheden, waaraan alle mensen aanspraak op maken.

Voorbeelden van deze rechten zijn: het recht op leven, het recht op economische, sociale en culturele rechten, het recht op water, het recht op voedsel en het recht op onderwijs. In de petitie staat geschreven: “I affirm my commitment to the universal human rights, including the human rights of Indigenous Peoples as embodied in the UN Declaration on the Rights of Indigenous Peoples. ” Het ligt in de bedoeling dat mensen behalve tijdens de COP de petitie ook ‘on line’ ondertekenen.
.

Ik mag op uitnodiging van UNFCCC en COM+ (Communicators for sustainable development) verslag doen van de vijftiende Conference of the Parties (COP15) to the United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC) die van 7 – 18 december 2009 in Kopenhagen/Denemarken wordt gehouden. Zie ook http://www.complusalliance.org

Ik heb mij verheugd op COP15, ondanks ik weet dat het hard werken is, want ik ben van plan voor zowel COM+, STVS, Paramaribo1line en het Caribisch Gebied nieuws te maken. Vorig jaar had ik een fellowship award gewonnen van de Climate Change Media Partnership (CCMP) om verslag te doen van COP14 in Poznan/Polen.

Dit keer ga ik niet als fellow, maar als volwaardige journalist. Wat het verschil is zal ik merken als ik in Kopenhagen ben. In elk geval werd je als fellow stiefmoederlijk behandeld. In die zin dat je te weinig geld kreeg, waardoor je moest beperken op je voeding. Je had geen kamer voor jezelf, terwijl ik van tevoren had aangegeven dat ik snurk, om dan diep in de nacht half slapend en op eigen kosten van huis te moeten veranderen, vanwege mijn gesnurk. Daarnaast gaf de organisatie je geen enkel vrij moment. Het programma was overvol.

Elke dag werden er ontmoetingen met allerlei deskundigen georganiseerd die informatie gaven over hun werkgebied. De organisatie verwachte dan, dat je én items schreef én het druk programma afwerkte. Zelfs op de zondag was er iets op het programma. Dat was voor mij de druppel die de emmer deed overlopen. Uit protest bleef ik een zondag thuis, want als God de wereld heeft geschapen in zes dagen en de zevende dag ruste, wie ben ik om te zeggen dat ik geen dag in de week zou rusten?

Any how…, nu ben ik gelukkig geen fellow meer, want ik heb gedaan wat enkele journalisten mij in Poznan adviseerden. Ze zeiden: ,,make sure that you be at COP15 via UNFCCC, because then you will be independent”. En dat heb ik gedaan. Een late mail naar het UNFCCC-secretariaat met al mijn ‘credentials’ waren voldoende om een uitnodiging en een ruime fee te ontvangen. En als ik naar het programma kijk heb ik inderdaad voldoende ruimte om vrij en onafhankelijk te zijn.

Nog net voor vertrek kreeg ik een e-mail van de organisatie dat er op de dag van de opening van de conferenctie een diner en receptie zou zijn in een hotel in Malmö/Zweden. Dus kon ik nog net een receptie ‘dress’ plaatsen in mijn koffer.

Met goede moed ben ik vertrokken naar Kopenhagen, na de trouwdag van mijn dochter. Ik moest haar eerder dit jaar plechtig beloven dat ik niet vóór haar trouwerij naar Kopenhagen zou vertrekken. Dus ben ik een dag te laat in Kopenhagen gearriveerd, na een negen urenlange vliegreis naar Nederland.

Gelukkig ben ik in slaap gevallen, waardoor de reis minder lang leek. Ik droomde over een grote opstand van Braziliaanse gouddelvers in het Lawagebied. De opstand was tegen de Aluku’s (de plaatselijke Surinaamse bevolking) om hout en goud in de omgeving. Duizenden Brazilianen die van overal uit het bos kwamen ontmoetten elkaar op een open plek in het bos. Op de plek was een podium opgestald met Braziliaanse leiders die de andere gouddelvers toespraken. Ik was in een helicopter. Later belande ik in het huis van een Aluku strijder en kreeg daar twee grote slagersmessen om mij te verdedigen. De West wist van de opstand. Tenminste…, die krant wist wat, maar wit niet precies wat er gebeurde. Ik werd weer goed op de eigenaar van de krant, omdat hij een ‘item’ van mij wilde hebben.

Vol bezorgdheid werd ik wakker en voelde wat kou aan mijn voeten. Om gemakkelijk te kunnen zitten had ik mijn laarsen uitgetrokken, maar toen ik ze weer wilde aantrekken bij de landing van het vliegtuig op Schiphol gingen ze niet meer aan mijn voeten, want die waren opgezet. God alleen weet hoe dat komt. Aangezien ik niet op blote voeten wilde lopen op pde luchthaven heb ik mijn voeten met veel moeite gewrongen in de laarsen, waarvan ik de rits met geen enkele moeite kon dichttrekken. Gelukkig kon ik desondanks wel lopen met ze. Alhoewel zeer voorzichtig. Ik trok wel veel aandacht door het lopen met open laarsen. Op Schiphol moest ik weer een vliegtuig pakken naar Kopenhagen, waarna ik de trein moest pakken naar Zweden, want de organisatie had een hotel in Lund (een stadje aan de grens tussen Zweden en Denemarken) voor mij geboekt, omdat alle hotels in Kopenhagen volgeboekt waren.

Dit keer is het gesjouw van de vorige keer naar en van treinstations in de barre kou en verstijfde vingers mij niet meer overkomen. Ik heb maar één koffer op wielen meegenomen en trok handschoenen aan, wollen hoed, oorbeschermers, panty’s, dikke majo’s, jeansbroek, kamisool, ondertruitje, dikke wollen boventrui, winterjas en een sjaal. Achteraf bekeken valt de kou toch wel mee. Het is niet zo koud als in Polen, maar wel kouder dan Nederland. Te Kopenhagen aangekomen ben ik maar direkt met de bus en bagage rechtstreeks naar de Conferentie geweest, om zo min mogelijk te missen. Tegen acht uur ’s avonds was de receptie en het diner waarop ik mij verheugde, want inmiddels had ik een reuze honger gekregen.

Ik had mijn honger opgespaard om zoveel mogelijk te genieten van het diner. Hoe ontgoochelend was het toen ik in het hotel aankwam in Mamo/Zweden waar de receptie werd gehouden voor de 25 COM+ journalisten. Het diner bleek bakjes met pinda’s, chips en zwarte piep kleine olijven te zijn, aangevuld met een fles witte en een fles rode wijn voor ons allen tijdens een vergadering met de organisatie. Ik kon mijn teleurstelling nauwelijks voor mijzelf houden en een collega (Matelita Ragogo uit Fiji) merkte dat op. Toen ik mijn beklag deed zei ze dat ik de e-mail verkeerd had begrepen. Er werd volgens haar bedoeld “a diner at the reception of the hotel”. De ruimte waar wij dineerden was immers naast de receptie van het hotel. De organisatie had wel een raar idee van een diner. Zomaar had ik mijn eetlust gekweekt.

Na de vergadering haaste ik mij naar de dichtstbijzijnde snackbar om een hamburger te kopen. Toen ik eindelijk tegen twaalf uur ’s avonds dodelijk vermoeid in mijn hotel (first planetstaden hotel) in Lund/Zweden aankwam nam ik een uitgebreid bad om dan lekker te smullen van mijn hamburger. Maar ik kon mijn hamburger nergens vinden. Ik heb een half uur lang mijn tas, koffer en hele hotelkamer gezocht, maar ik vond die niet. Ik kon mezelf wel een vuist slaan. Ik had die hamburger vergeten in die snackbar. Er bleef mij niets anders over dan direct te gaan slapen, want de keuken van het hotel was al gesloten. Dat was mijn eerste dag van COP15.

Ministers van 189 landen, waar onder de Surinaamse minister Joyce Amarello – Williams van Arbeid Technologische Ontwikkeling en Mielieu (ATM) wonen vandaag de VN-klimaatveranderingsconferentie van de Verenigde Naties in Pozna? –Polen bij. Amarello discussieert samen met haar collega’s tijdens een ‘High Level Segment’ over een nieuwe klimaatovereenkomst. Deze overeenkomst zal het Kyoto Protocol, die in 2012 eindigt, moeten vervangen.

De Poznan conferentie die 11.600 participanten heeft getrokken, houdt een halverwege termijn in van onderhandelingen over een ambitieus en effectief internationaal antwoord op klimaatverandering. Over dit antwoord moet in december 2009 overeenstemming worden bereikt in Kopenhagen. Het zal dan van kracht worden in 2013, een jaar nadat de eerste fase van het Kyoto Protocol eindigt.

Volgens Yvo de Boer, UNFCCC Executive Secretary, zal het overeengekomen resultaat geindustrialiseerde landen verplichten om fondsen ter beschikking te stellen aan ontwikkelingslanden. Deze fondsen moeten effectief en transparant zijn. Ze zijn bedoeld om ontwikkelingslanden te ondersteunen in hun pogingen om klimaatverandering te verzachten en om zich aan te passen aan de gevolgen van klimaatverandering.

De Boer zei, dat er een beleidsraamwerk nodig is dat voorziet in duidelijkheid over doelen, financiële ondersteuning en instituten.Een belangrijke gebeurtenis tijdens de ‘high level segment’ is de ministeriële ronde tafel over de gedeelde visie met betrekking tot lange termijn samenwerkende acties op het gebied van klimaatverandering.

Een deel van de Surinaamse delegatie bestaande uit: Theresa Elder,
vertegenwoordiger van ATM en Silvia Ang, beleidsadviseur ROGB.

De ronde tafel is volgens De Boer een belangrijke gelegenheid voor zowel ministers als hoofden van delegaties om te kijken welke soort mechanismen nodig zullen zijn voor financiën, technologie en capaciteitsversterking om emissies te verminderen en het hoofd te bieden aan onvermijdelijke effecten van klimaatverandering.

Het Kyoto Protocol kwam in 1997 tot stand en heeft 183 lidstaten, waar onder 37 staten bestaande uit hoog geindustrialiseerde landen en landen die een transisite process ondergaan naar een markteconomie.

De tweede fase van COP14 is bijna geeindigd… Veel is al besproken en opgelost. Volgens Yvo de Boer een half uur geleden in een persconferentie zijn er nog twee kwesites outstanding, maar wel dichtbij finalisering. De eerste kwestie is het adaptatie fonds, waar direkte toegang voor ontwikkelingslanden zeer belangrijk is. De tweede kwestie is of ‘carbon capture and storage’ uitgebreid of beperkt zal worden toegestaan als een pilot of als een definitieve beslissing onder de Clean Development Mechanism.

Alle conclussies en beslissingen zijn reeds voorbereid en de verschillende lichamen van de COP zijn ze nu bezig die te finaliseren. Overall ziet alles er volgens De Boer goed uit., zodat wanneer de ministers arriveren zij zich tijdens een ronde tafel kunnen concentreren op de ‘shared vision of actions’die hij hoopt een sterke signaal zal sturen op het gebied van samenwerking, aanmoediging en op de bereidwilligheid samen te werken en het werk op tijd te complementeren voor de Copenhagen deadline.

Adaptatiefonds

Klimaatverandering heeft volgens informatie van UNFCCC, de potentie ontwikkelingslanden terug te duwen tot armoede en vele van hun verworvenheden te ontnemen. Deze landen hebben assistentie nodig om zich te kunnen aanpassen aan klimaatverandering. Assistentie op het gebied van capactiteitsversterking, financien en technologie. Adaptatie is daarom een van de centrale benaderingen in het internationaal klimaatveranderingsproces en het heeft financiering nodig. Zonder een dergelijke financiering zal de mensheid het hoofd moeten bieden aan stijgende kosten en grotere risico’s in de toekomst, inclusief conflicten vanwege schaarste aan hulpbronnen zoals water, voedsel en energie en mogelijke groot schalige bevolkings migratie, met een enorm aantal personen die zullen moeten worden getransmigreerd vanwege het milieu (milieuvluchtelingen), aldus UNFCCC informatie.

De huidige bronnen van de Official Development Assistance (ODA) zijn volgens schattingen van UNFCCC, IPCC en de Wereldbank onvoldoende om adaptatie noden te dekken. Daarom hebben de partijen besloten een adaptatiefonds op te richten.

Het probleem nu is wie het fonds gaat beheren. De ontwikkelingslanden hebben problemen met het feit dat het adoptatiefonds zal worden beheerd door de GEF. Volgens hen is GEF te bureaucratisch en heeft een heleboel regels en procedures. Ze willen dat het adoptatiefonds direkt valt onder de UNFCCC. Monique Barbut, CEO en voorzitter van GEF, heeft gisteren wel gezegd dat de GEF zal worden vernieuwd en omgeschakeld tot een meer toegankelijk instrument.

Het adaptatie fonds wordt gefinancierd door een 2% levy van de CER’s (Certified Emission Reductions) uit Clean Development Mechanism (CDM) projekten, vrijwillige bijdragen en toezeggingen van ontwikkelde landen. Het fonds is nog niet operatief, maar wordt op dit moment nog gevormd. Nu wordt er nog gediscussieerd over zijn legale status. Er zijn ontwikkelde landen die niet zo happig zijn om geld te stoppen in het fonds en enkele ontwikkelingslanden hebben ze gezegd, dat ze het geld in het fonds niet moeten zien als een geschenk, maar als een schuld, aangezien ontwikkelingslanden niet de oorzaak zijn van klimaatverandering.

De minister-president van Tuvalu heeft vandaag in zijn openingsrede tijdens de ‘high level segment’ gezegd, zich ernstig zorgen te maken over de manier waarop onderhandelingen over de adaptatie fonds zich voltrekken op de conferentie. Volgens hem SIDS heeft net als Tuvalu dringend direkte toegang tot het fonds nogi en snelle voorschotten, omdat ze reeds te lijden hebben van de effecten van klimaatverandering. Het lijkt hem echter dat sommige belangrijke geindustrialiseerde landen het adaptatiefonds ontoegankelijk trachten te maken voor degenen die dat het meest nodig hebben. ,,I am compelled to say that we are deeply disappointed with the manner some of our partners are burying us in red tape. This is totally unacceptable,. The most vulnerable countries to the impacts of climate change must be able to access this fund without delay. We do not want the Adapatation Fund to turn into alle the other funds adminstered by the Global Facility, where the only countries that can properly access the funds are the one that can afford consultants and UN agencies to write lengthy and endless project proposals and work their way through metres of red tape and suriveve lengthy delays”, aldus de minister-president tevens minister van Buitenlandse Zaken van Tuvalu vandaag tijdens de opening van de high level segment.

De onderhandelaars op de VN-klimaatconferentie hebben in een gesloten vergadering een voorlopige akkoord bereikt, dat naties inheemsen een stem moeten geven in de discussies over hoe broeikasgasemissies uit ontbossing en degradatie te verminderen. Tevens zijn ze overeengekomen, dat verdragen over internationale rechten moeten worden erkend.

Het Environmental Defense Fund (EDF) heeft de klimaatonderhandelaars geprezen voor deze overeenkomst. “This is a crucial step forward. Is it everything indigenous people want and deserve? No but it guarantees talks will advance and indigenous groups will be heard,” zei Steve Schwartzman, EDF’s directeur voor tropische bosbeleid.. “If we can’t find ways to compensate nations that slow deforestation, then tropical forests will be gone. That’s bad for the climate and for the people who live in the forest.”

Onderhandelingen over het opnemen van ontbossing in de klimaatonderhandelingen die door de VN worden gesponsord hadden gisteren een impasse bereikt. Een van de voornaamste punten was of, wanneer en hoe inheemse rechten te erkennen in de voorstellen om ontbossing te reduceren. De bereikte overeenkomst zal worden overhandigd aan de ministers die donderdag op de ‘high level segment’ bij elkaar zullen komen.

Inheemsen, Locale gemeenschappen en NGO’s die de vorderingen in de onderhandelingen in Poznan op de voet volgen, zijn buiten hun zinnen, omdat de kwestie over rechten werd geschrapt uit alle besluiten over REDD (Reduced Emissions from Deforestation and Forest Degradation).

Ze zijn geïrriteerd geraakt, nadat de Verenigde Staten, Australië en Nieuw Zeeland tegenstanders bleken te zijn van het opnemen van erkenning van rechten van inheemsen en locale gemeenschappen in een besluit over REDD die gisteren werd genomen door regeringsdelegaties op de VN-conferentie.

Deze vier landen (bekend als de ‘CANZUS Group’) willen REDD wel opnemen in de toekomstige klimaatveranderingsovereenkomst, maar ze zijn tegenstanders van het beschermen van de rechten van inheemsen en andere bosbewoners die direct zullen worden beïnvloed door REDD-maatregelen. In de discussies persisteerden deze landen gisteren, dat het woord ‘rechten’en verwijzingen naar de VN-verklaring over de rechten van inheemsen moeten worden verwijderd uit de tekst.

Dit is volgens een protest verklaring van de inheemen, volledig onacceptabel voor de inheemsen, locale gemeenschappen en ondersteunende NGO’s, aangezien de bossen die het mikpunt zijn van REDD, die bossen zijn, die inheemsen duizenden jaren hebben behouden en beschermd. De rechten van degenen die wonen in het bos om deze rol te blijven vervullen moeten worden erkend door de UNFCCC-partijen. Elke REDD mechanisme dat de rechten van inheemsen en locale gemeenschappen niet erkent zal mislukken, aldus de verklaring. Daarom eisen zij dat er een verwijzing naar de rechten en de VN-declaratie over de rechten van Inheemsen opnieuw worden opgenomen in het concept COP14 besluitentekst over REDD.

De top VN-klimaatverandering functionaris zei vandaag tijdens een persconferentie, dat internatonale besprekingen niet snel genoeg vorderingen maken, om tegen het einde van volgend jaar een uitgebreid verdrag te kunnen produceren om mondiale verwarming tegen te gaan.

Teveel kwesties blijven onopgelost, zei Yvo de Boer, executieve secretaris van de UNFCCC. Delegaties van ongeveer 190 landen zijn bijeen gekomen in Poznan, een stad in Polen, om tot 12 december te onderhandelen over een nieuw verdrag om broeikasgasemissies te verminderen en te strijden tegen klimaatverandering. Het Kyoto Protocol zal immers aflopen in 2012. De landen zijn van plan eind december een finale overeenkomst te tekenen op de UNFCCC-conferentie te Kopenhagen.

“We’re working under a very tight timeline,” zei de Boer. “I don’t think that where we are now that we are going to be able to produce a fully elaborate and comprehensive agreement in Copenhagen.” Toch zei hij, dat tijdens deze COP14 een of andere akkoord geproduceerd en geratificeerd zou kunnen worden, dat aannemelijk is voor de naties.

De delegaties in Poznan werken aan een ‚shared vision’ dat vorm zal geven aan de mogelijke tekst van dit verdrag. Deze blauwdruk zal misschien geen sterke verplichtingen omvatten omtrent het verminderen van broeikasgassen door ontwikkelde landen, zei, Harlan Watson, het hoofd van de delegatie van de Verenigde Staten, vorige week.

Ontwikkelingslanden hebben de geindustrialiseerde landen opgeroepen eerst acties te ondernemen, aangezien zij historisch de grootste uitstoters zijn van broeikasgassen. .

De delegaties bediscussieren ook kwesties over hoe fondsen te kanaliseren naar arme landen om hen te helpen zich aan te passen aan de effecten van klimaatverandering, hoe landen te rewarden om emissies uit ontbossing te vermijden en hoe schone energie technologieën zoals windkracht en zonne energie te brengen naar de ontwikkelingslanden.

De Surinaamse delegatie heeft in verklaring tijdens de veertiende verrgadering van de partijen die zijn aangesloten bij UNFCCC (COP14) angegeven REDD (Reduced Emissions from Deforestation and Forest Degradation) volledig te ondersteunen.

REDD is een mechanisme om mondiale broeikasgas emissies te verminderen door landen te compenteren voor het vermijden van ontbossing en degradatie.. Dit mechanisme werd vorig jaar tijdens COP13 te Bali aangenomen en staat hoog op de agenda van COP14

Bij monde van Marlon Hoesein, onderdirekteur van ROGB benadrukte het land haar positie als HFLD (High Forest Low Deforestation)-land. International displacement of emissions can only be prevented, if a regime is devised that will attract global participation and mutual commitment. Such a regime must provide for sufficient positive incentives to countries with a high forest cover, combined with a low deforestation rate. In this respect, various approaches should be considered, to cover different national circumstances. We are of the opinion that the conservation of existing forests, as well as, the protection and enhancement of carbon reservoirs in existing forests, must be included in any regime that should lead to global reduction of emissions, from deforestation and forest degradation. Sustainable forest management should be part of all efforts, in this regard, to ensure permanence……. The Republic of Suriname fully supports the establishment of a REDD regime with a broadened scope, that will allow for flexible approaches in establishing emission reference levels by low deforestation countries and that will include conservation, as well as, the protection and enhancement of carbon reservoirs in existing forests.”

Alhoewel Suriname geen rechtstreeks profijt heeft van REDD geeft het land toch zijn volle ondersteuning, omdat het volgens minister Maickel Jong Tjien Fa als HFLD-land tot een minderheid behoort. ,,Ook als minderheid moeten wij een network vormen. Wij beseffen dat bos onze grootste natuurlijke hulpbron is. Dat betekent dat wij moeten participeren, mee bepalen, mee denken hoe het post Kyoto Protocol eruit gaat zien.,”zegt de bewindsman. Hij was enkele dagen aanwezig op de COP14. omdat zijn ministerie het vakministerie is die verantwoordelijk is voor het bosbeheer in Suriname..

Hij sprak met verschillende organisatie van Europese landen en andere donorlanden die zijn geinteresseerd om verder met ons een wetenschappelijke aanpak te geven aan het bosbeheer. ,,Wij moeten aangeven hoeveel carbon wij als sink absorberen en hoeveel CO2 wij afstoten. Wij weten dat wij weinig vervuiling hebben, maar wij noeten dat ook kunnen aantonen. Wij hebben een hele discussie gehad over de technologie. Over Welke type technologie gaan wij gebruiken om te kwantificeren wat wij hebben in onze bossen. En daar maken wij vooruitgang,” zegt de bewindsman.

Hij geeft aan de bossen niet te verkopen, maar na te gaan hoeveel de biiodiversieit en de ecologische diensten zoals waterleverancier, zuurstofleverancier het kunnen opleveren en op welk niveau die kunnen worden verzilverd. ,,Wij hebben enorm veel bos beschermd en geconserveerd.. Wij kijken nu naar de financiele compensaties. Nu is het de tijd te incasseren. Wij horen de kassa wel nog niet rinkelen, maar het is een proces,” zegt Jong Tjien Fa. . Hij geeft aan ervoor te zullen zorgen dat Suriname prominent in Ciopenhagen aanwezig is en dat de Surinaamse delegatie op de voorste rij zal zitten van landen die enorm veel bijdragen aan het tegengaan van klimaatverandering en overal aanwezig zal zijn waar beslissingen zullen worden genomen over de klimaatvoereenkomst die het Kyoto protocol in 2012 moet vervangen..

Betrokkenheid Binnelandbewoners

Voor wat de betrokkenheid van de binnenlandbewoners betreft, zegt hij dezen zoveel mogeijk te zullen betrekken bij het proces door hen van tevoren te informeren. ,,Ze zijn onze gidsen, want ze hebben ons het bos mee helpen beschermen en ze vertoeven al eeuwen in onze bossen en daarom verkeren de bossen in deze goede positie. Dus het is noodzakeijk dat zij een van de grootste belanghebbenden zijn,”zegt hij en benadrukt dat de binnenlandbewoners neit de enige belanghebbenden zijn, maar ook de rest van de samenleving. Suriname wordt in haar verklaring ondersteund door Amerika, Europa en landen zoals Guyana die in dezelfde bosgordel voorkomen.

Op donderdag 11 december zal er gedurende een high level segment een informele ministeriele ronde tafel worden gehouden voor een gedeelde visie over lang termijn samenwerkende acties. Minister Joyce Amerello-Williams zal ook aanwezig zijn. .. De ronde tafel zal de ministers in staat stellen hun gezichtspunten uit te wisselen over hoe ze van plan zijn te samen werken om klimaatverandering tegen te gaan. Om de ministers te assiteren heeft de president van COP14 een document met achtergrond informatie voorbereid, zie zal moeten helpen om het debat vorm te geven. Het document omvat een aantal kwesties waarop de discusies zich zou moeten richten, inclusief het belang van een uitgebreide gedeelde visie voor lang termijn acties op het gebied verzachting en zich aanpassen aan klimaatverandering en het creeeren van een geschikte financiele en technologische ondersteuning op de nodige acties mogelijk te maken.. De president zal dan op vrijdag 12 december een samenvatting uitgeven van de ronde tafel discussie om op te nemen in het rapport over COP 14.

The International Forum of Indigenous Peoples on Climate Change (IFIPCC) has urged the UN Climate Summit in Poland to suspend all REDD (Reducing Emissions from Deforestation and Degradation) projects, until the rights of indigenous peoples are guaranteed.

The Forum also called for the creation of an Expert Group on Climate Change and Indigenous Peoples within the UN Framework Convention on Climate Change to ensure that their rights and concerns are taken into account in the UNFCCC processes.
“While we are very happy that governments are seemingly supportive of our rights, we are dismayed at the slow progress of adopting a mechanism that ensures our participation at the UNFCCC,” says Pashuram Tamang, chairperson of IIPFCC. “This is especially in view of the developments related to REDD.”

The International Forum of Indigenous Peoples on Climate Change (IFIPCC) has demanded that the UN Climate Summit in Poland should suspend all REDD (Reducing Emissions from Deforestation and Degradation) projects, until the rights of indigenous peoples are guaranteed.
The Forum also called for the creation of an Expert Group on Climate Change and Indigenous Peoples within the UN Framework Convention on Climate Change to ensure that their rights and concerns are taken into account in the UNFCCC processes.
“While we are very happy that governments are seemingly supportive of our rights, we are dismayed at the slow progress of adopting a mechanism that ensures our participation at the UNFCCC,” says Pashuram Tamang, chairperson of IIPFCC. “This is especially in view of the developments related to REDD.”

The Collaborative Partnership on Forests (CPF) also delivered a statement to Yvo De Boer, Executive Secretary of the UNFCCC, in which it called for urgent action to reduce deforestation and for a new international agreement for a REDD mechanism that would reduce emissions and also protect the rights of and provide benefits to people who depend on forests for their livelihoods.

Talks on reducing emissions from deforestation in developing countries started at COP 11 in Montreal in 2005, with a proposal on the issue by Papua-New Guinea and Costa Rica. Parties recognized the importance of the issue in relation to addressing climate change, particularly in light of the large contribution of deforestation activities in developing countries to global greenhouse gas emissions.

Reducing emissions from deforestation in developing countries is now a central issue in COP 14, given that deforestation contributes up to 20% of global CO2 emissions. Developing countries want to include REDD as a new mechanism in the post-Kyoto agreement that will frame a new international climate treaty after 2012. However, the issue of REDD remains problematic for indigenous people.

The IFIPCC says indigenous peoples see the current lack of a formal consultative process for them within the climate change negotiations as evidence that REDD will be contrary to the UN Declaration on the Rights of Indigenous Peoples, which was adopted by the UN General Assembly in 2007. “We are especially amazed that these parties who now do not want us to participate in the UNFCCC are the same parties that have adopted a document that clearly recognizes the rights of indigenous peoples,” says Adam Kulet Ole Mwarabu, a delegate from Tanzania.

Victoria Tauli-Corpuz from the UN Permanent Forum on Indigenous Issues (UPFI) does not think the parties at the conference will discuss the IFIPCC statement in the negotiations. So UPFI will take the UN declaration as a framework to address climate change in the Convention.
“If they talk about forests, then they have to recognize our rights,” she said. “At least then the rights issue is discussed in the negotiations. Until now the UNFCCC is only technical. It does not have a human face. The parties don’t talk about the most vulnerable people.”

Forest Value

Max Ooft, technical assistant of the International Alliance of Indigenous and Tribal People of the Tropical Forest, agrees that the UNFCCC needs to include indigenous people, because they too feel the effects of climate change.
“Indigenous people also suffer from floods and droughts in the forests where they live,“he says.”Crops which are not resistant against climate change could die out; certain shifts in animal populations are already palpable. Indigenous people are most affected, because they depend directly on nature. Therefore our point of view has always been that indigenous people have to participate directly in the negotiations.”

Ooft says forests are now high on the agenda of the UNFCCC because they have the ability to absorb CO2. He thinks it is a disadvantage that forests are commercialized.
“People just look at the economic value of forests. In the past they were only for logging, but now one sees that logging is not the only way to make money out of the forests. From an indigenous view we say that you cannot look at their economic value alone, because they have more value than that. You cannot see them as separate from the lives and culture of indigenous people. They also have spiritual, medical and food value. These aspects must be taken into consideration,” says Ooft. ` He emphasizes that one of the important issues is the question of who owns the forests and who takes the decisions. “Until now it is governments who decide on forests, but indigenous people always said let’s talk about land rights first. It is indigenous people who first inhabited the land, and they have the right to the areas where they have lived for centuries.”
Some countries have already recognized the land rights of their indigenous people. Bolivia for example has adopted the UN Declaration on the Rights of Indigenous Peoples as part of its national law.